SPUTNIK PHOTOS

Anna Krężel, Miasto bandytów

Chciałam opowiedzieć historię o ludziach i o miejscach, które są mi bliskie — lub takie były, a z biegiem czasu stały się dla mnie obce i odległe. Proces był długi, żmudny i momentami frustrujący. Najpierw długo pracowałam nad edycją zdjęć i szukałam klucza do tego, o czym w istocie jest mój projekt — aż przyprawiało mnie to o ból głowy. Zajęło to cały rok i w tym czasie pomysł na historię zaczął się zmieniać, a wraz z nim i zdjęcia. Przestałam być zafascynowana miejscem, w którym kiedyś się wychowywałam. Ważniejsi stali się ludzie i towarzysząca im atmosfera.
To, nad czym pracuję, wymyka się jednoznacznemu opisowi, trudno jest mi to precyzyjnie zdefiniować. Mam wrażenie, że mój projekt się nie skończył, cały czas się rozwija — być może jestem dopiero w połowie drogi. Być może jego sensem jest proces tych ciągłych zmian.
W trakcie programu język wizualny moich zdjęć zaczął się zmieniać. Na samym początku chciałam opowiadać o miejscu, w którym się wychowałam. Zdjęcia były zrobione średnioformatowym aparatem, były kolorowe i statyczne. W pewnym momencie kadry stały się odważniejsze — zdecydowane i żywe. Zrezygnowałam z pejzaży i koloru na rzecz ludzi i ich gestów. Ciasne kadrowanie miało na celu podkreślenie dusznej atmosfery, a także bliskości z fotografowanymi osobami.